Przestrzenie Ruchów Dyskretnych

Jakub Jernajczyk: Przestrzenie Ruchów Dyskretnych

Jakub Jernajczyk: Przestrzenie Ruchów Dyskretnych
20 listopada – 10 grudnia 2013, Kamienica Pod Złotym Słońcem, Zakład Narodowy im. Ossolińskich we Wrocławiu

Prezentowane na wystawie instalacje multimedialne stanowią próbę twórczego przetworzenia a zarazem przybliżenia Odbiorcom ścisłych zagadnień, leżących u podstaw powstawania ruchomego obrazu. Na ekspozycję składają się cztery obiekty:

Zawarta w tytule wystawy „dyskretność” rozumiana jest tu jako przeciwieństwo ciągłości. O ile zjawiska ciągłe charakteryzują się spoistością i nieskończoną podzielnością (nie sposób wskazać ich najmniejszych elementów), zjawiska dyskretne nie dzielą się w nieskończoność – posiadają bowiem najmniejsze, odrębne i niepodzielne elementy składowe. Zwykło się przyjmować, że ruch ma charakter ciągły. Nie istnieją jednak rozstrzygające dowody, które potwierdzałyby to przekonanie. Możliwe, że wrażenie ciągłości ruchu fizycznego stanowi wynik działania naszego umysłu i w rzeczywistości jest ono tylko złudzeniem. Takie złudzenie towarzyszy nam przecież w przypadku filmu, chociaż dobrze wiemy, że prezentowany na ekranie ruch jest tylko iluzją. Powstaje ona w efekcie szybkiej projekcji nieruchomych, odrębnych, a zatem dyskretnych kadrów. Film, jak i każdy ruchomy obraz, jest więc dyskretną iluzją ruchu.

Wystawa „Przestrzenie Ruchów Dyskretnych” stanowi jeden z dwóch głównych elementów składowych mojego przewodu doktorskiego. Drugim uzupełniającym ją elementem jest rozprawa teoretyczna zatytułowana „Przestrzenie Ruchów Dyskretnych – powstawania i własności dyskretnej iluzji ruchu”.

Odniesienie teoretyczne do prezentowanych na wystawie prac znaleźć można również w tekście Agnieszki Bandury pt. Dyskretny urok ruchu, który ukazał się w 68. numerze czasopisma Format.

Poniżej obejrzeć można dokumentację fotograficzną wystawy oraz zdjęcia z finisażu, który odbył się w dniu 11 grudnia 2013r.

Brak możliwości komentowania.