instalacja wideo, pętla animowana, 2015
Inspiracją do powstania minimalistycznej instalacji Zenon2 był słynny paradoks ruchu Zenona z Elei, zwany dychotomią. W matematyce starożytnej Grecji dychotomia oznaczała symetryczny podział odcinka. Zenon, przekonany, iż świat jest w swej naturze niezmienny, posłużył się ową konstrukcją by dowieść, że ruch jest niemożliwy i stanowi tylko złudzenie zmysłów. Rozumowanie Zenona, przekazane nam w szczątkowej postaci przez Arystotelesa (Fizyka, 239 b), najczęściej odtwarzane jest w następującej formie: aby dotrzeć do celu, trzeba najpierw przebyć połowę drogi, następnie połowę drogi pozostałej, połowę pozostałej… i tak dalej w nieskończoność; tego zaś w skończonym czasie dokonać nie można, zatem ruch jest niemożliwy.*
Zgodnie z sugestią zawartą w tytule instalacji, dychotomiczne podziały jednowymiarowego odcinka przeniesione tu zostały w drugi wymiar. Na pewnych etapach owej ewolucji, kiedy kolejne podziały płaszczyzny ekranu wyznaczą dostatecznie małe pola, obraz ulega powiększeniu a seria dwuwymiarowych dychotomicznych podziałów rozpoczyna się od nowa.
Instalacja Zenon2 powstała z myślą o wystawie GRANICE 2015, w ramach realizacji projektu badawczego „Wizualizacja zagadnień naukowych – przykłady klasyczne w ujęciu nowych mediów cyfrowych”, który był finansowany przez Fundację na rzecz Nauki Polskiej.
———
* Wnioski płynące z argumentacji Zenona przeczą potocznemu doświadczeniu. Sprzeczność ta nie wynika jednak z niepoprawnej konstrukcji argumentów, lecz z bezpośredniego odniesienia abstrakcyjnych spekulacji logicznych do własności świata fizycznego. Taki sposób rozwiązywania paradoksów Zenona jako pierwszy zaproponował Arystoteles (Fizyka, 233 a).